Η ορολογία που χρησιμοποιούν τα μέλη της Τριμερούς Επιτροπής στις αναλύσεις τους περιστρέφεται πάντα γύρω από την ελεύθερη αγορά και την παγκοσμιοποίηση. Μιλούν για μια Παγκόσμια Ένωση, Παγκόσμια Οικονομία, Νέα Παγκόσμια Τάξη κ.ο.κ., υποκρύπτοντας μέσα από αυτές τις έννοιες τη βασική τους στόχευση προς μια παγκόσμια Κυβέρνηση ολιγαρχικής και απολυταρχικής φύσης άμεσα ελεγχόμενης από αυτούς. Επικεφαλής αυτής της πλουτοκρατικής συμμορίας μπορούν να θεωρηθούν οι δυο μεγάλες οικογένειες των Ροκφέλερ στην Αμερική και των Ρότσιλντ στη Δυτική Ευρώπη και το Ηνωμένο Βασίλειο.
Ο μεγαλοεπιχειρηματίας Ροκφέλερ παρουσίασε αρχικά την ιδέα της Τριμερούς το 1972 στην ετήσια διάσκεψη της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ στο Βέλγιο. Η Τριμερής Επιτροπή ιδρύθηκε το καλοκαίρι του 1973. Τα μέλη της Τριμερούς Επιτροπής στρατολογήθηκαν από τα συνήθη κανάλια πολιτικής και οικονομικής εξουσίας (τράπεζες, πολυεθνικές εταιρίες, κυβερνήσεις) και επιρροής (ΜΜΕ, Ιδρύματα, Πανεπιστήμια), ακόμα και από εργατικά σωματεία για τον έλεγχο των εργατών και για τη συγκάλυψη της τεράστιας απόστασης που χωρίζει την οικονομική Ελίτ από τις μεγάλες λαϊκές μάζες. Τα μέλη επιλέχθηκαν από τα τρία παγκόσμια κέντρα οικονομικής εξουσίας (τη Βόρεια Αμερική, δηλαδή ΗΠΑ - Καναδά, τη Δυτική Ευρώπη, δηλαδή τις χώρες-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης και την Ιαπωνία), απ’ όπου πήρε και το όνομά της (Τριμερής Επιτροπή).
Ένας από τους πρωταρχικούς σκοπούς της Επιτροπής ήταν να προωθήσει το 1976 σαν Πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής έναν υποψήφιο που θα ήταν πρόθυμος να συνεργαστεί για τους σκοπούς της. Επικρατέστεροι προς το σκοπό αυτό κρίθηκαν τελικά ο Δημοκρατικός κυβερνήτης της Τζώρτζια (άσημος και άγνωστος τότε) Τζίμι Κάρτερ και ο κυβερνήτης της Φλόριντα Reuben Askew. Σύμφωνα με τον Μπρεζίνσκι "ήταν κάτι πολύ κοντά ανάμεσα στον Κάρτερ και τον Άσκιου, αλλά εντυπωσιαστήκαμε που ο Κάρτερ είχε ανοίξει εμπορικά γραφεία της Τζώρτζια στις Βρυξέλες και στο Τόκιο. Αυτό φάνηκε να ταιριάζει τέλεια στην ιδέα της Τριμερούς Επιτροπής».
Ο Κάρτερ και ο Άσκιου ανήγγειλαν και οι δυο τη συμμετοχή τους στην ανακήρυξη του Δημοκρατικού υποψηφίου για τις προεδρικές εκλογές του 1976, αλλά λόγω του ενδιαφέροντος του Ροκφέλερ, ο Κάρτερ είχε τελικά το προβάδισμα κι εξελέγη Πρόεδρος με σύμβουλο Εθνικής Ασφαλείας τον Μπρεζίνσκυ! Ήδη στην πρώτη ετήσια διάσκεψη της Επιτροπής στο Κιότο της Ιαπωνίας το Μάιο του 1975, ο Μπρεζίνσκυ είχε παρουσιάσει στα μέλη της Επιτροπής τον άγνωστο ακόμα Κάρτερ σαν τον ιδανικό υποψήφιο πρόεδρο.
Σύμφωνα με τον Γερουσιαστή Barry Goldwater στο βιβλίο του «Χωρίς Απολογίες»:
Ο Ντέιβιντ Ροκφέλερ και ο Ζμπίγκνιου Μπρεζίνσκι βρήκαν στο Τζίμι Κάρτερ τον ιδανικό τους υποψήφιο. Τον βοήθησαν να κερδίσει την προεδρική υποψηφιότητα και την προεδρεία. Για να το επιτύχουν αυτό κινητοποίησαν την χρηματική δύναμη των τραπεζιτών της Γουώλ Στρητ, τη πνευματική επιρροή της ακαδημαϊκής κοινότητας - η οποία είναι υποτελής στο πλούτο των μεγάλων, απαλλαγμένων από την εφορία, ιδρυμάτων - και τους ιδιοκτήτες των ΜΜΕ που αντιπροσωπεύονταν στα μέλη του Συμβουλίου Εξωτερικών Σχέσεων και της Τριμερούς Επιτροπής.
Όταν ξεκίνησε αρχικά η Τριμερής Επιτροπή, το σχέδιο ήταν για έναν ίσο αριθμό μελών από κάθε μια από τις 3 περιοχές. Οι αριθμοί σύντομα άρχισαν να αυξάνουν και επεβλήθη το 1980 ένας ανώτερος αριθμός μελών. Για την Ευρώπη αυτός είναι το όριο των 150 μελών. Για την Βόρεια Αμερική 100, με 15 μέλη από τον Καναδά και 85 από τις ΗΠΑ. Για την Ιαπωνία το μέγιστο είναι 85 μέλη.
Αρκετοί Αμερικανοί Πρόεδροι (π.χ Κλίντον, Μπους, Κάρτερ) ήσαν μέλη της Τριμερούς Επιτροπής. Ο διαβόητος Μπρεζίνσκι στο βιβλίο του «Η Τεχνοτρονική Εποχή» μιλάει ξεκάθαρα για το στόχο τους να ελέγξουν τον κόσμο :
« Συγχρόνως η ικανότητα να διεκδικούμε κοινωνικό και πολιτικό έλεγχο πάνω στα άτομα θα αυξηθεί απεριόριστα. Σύντομα θα είναι δυνατόν να επιβάλουμε σχεδόν συνεχή έλεγχο πάνω σε κάθε πολίτη και να διατηρούμε αναβαθμισμένα αρχεία, που θα περιέχουν ακόμα και τις πιο προσωπικές λεπτομέρειες για την υγεία του και την προσωπική συμπεριφορά του πέρα από κάθε συνηθισμένο πρότυπο. Αυτά τα αρχεία θα μπορούν να ανακτηθούν άμεσα από τις αρχές. Η δύναμη θα κινηθεί προς τα χέρια αυτών που θα ελέγχουν τις πληροφορίες. Οι υπάρχοντες θεσμοί μας θα αντικατασταθούν από ινστιτούτα που θα έχουν σαν έργο τους να αναγνωρίζουν εκ των προτέρων τις πιθανές κοινωνικές κρίσεις και να αναπτύσσουν προγράμματα αντιμετώπισής τους. Αυτό θα ενισχύσει τάσεις μέσα από τις επόμενες δεκαετίες προς μια δικτατορία, αφήνοντας ακόμα λιγότερο χώρο για πολιτικές διαδικασίες όπως τις γνωρίζουμε σήμερα. » .
Όπως παρατηρεί ο συγγραφέας ερευνητής Δρ. John Coleman «Ο Μπρεζίνσκι δεν έγραφε σαν ένας απλός πολίτης, αλλά σαν ένας Σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας του Κάρτερ και σαν ένα ηγετικό μέλος της Λέσχης της Ρώμης και ένα μέλος της Επιτροπής των 300, ένα μέλος του Συμβουλίου Εξωτερικών Σχέσεων και σαν ένα μέλος της παλιάς Πολωνικής αριστοκρατίας. Το βιβλίο του εξηγεί πώς η Αμερική πρέπει να αφήσει τη βιομηχανική ανάπτυξη και να εισέλθει σε αυτό που ονομάζει «μια ξεχωριστή καινούργια ιστορική εποχή»».
Η ορολογία που χρησιμοποιούν τα μέλη της Τριμερούς Επιτροπής στις αναλύσεις τους περιστρέφεται πάντα γύρω από την ελεύθερη αγορά και την παγκοσμιοποίηση. Μιλούν για μια Παγκόσμια Ένωση, Παγκόσμια Οικονομία, Νέα Παγκόσμια Τάξη κ.ο.κ., υποκρύπτοντας μέσα από αυτές τις έννοιες τη βασική τους στόχευση προς μια παγκόσμια Κυβέρνηση ολιγαρχικής και απολυταρχικής φύσης άμεσα ελεγχόμενης από αυτούς. Επικεφαλής αυτής της πλουτοκρατικής συμμορίας μπορούν να θεωρηθούν οι δυο μεγάλες οικογένειες των Ροκφέλερ στην Αμερική και των Ρότσιλντ στη Δυτική Ευρώπη και το Ηνωμένο Βασίλειο.
Ένας από τους πρωταρχικούς σκοπούς της Επιτροπής ήταν να προωθήσει το 1976 σαν Πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής έναν υποψήφιο που θα ήταν πρόθυμος να συνεργαστεί για τους σκοπούς της. Επικρατέστεροι προς το σκοπό αυτό κρίθηκαν τελικά ο Δημοκρατικός κυβερνήτης της Τζώρτζια (άσημος και άγνωστος τότε) Τζίμι Κάρτερ και ο κυβερνήτης της Φλόριντα Reuben Askew. Σύμφωνα με τον Μπρεζίνσκι "ήταν κάτι πολύ κοντά ανάμεσα στον Κάρτερ και τον Άσκιου, αλλά εντυπωσιαστήκαμε που ο Κάρτερ είχε ανοίξει εμπορικά γραφεία της Τζώρτζια στις Βρυξέλες και στο Τόκιο. Αυτό φάνηκε να ταιριάζει τέλεια στην ιδέα της Τριμερούς Επιτροπής».
Ο Κάρτερ και ο Άσκιου ανήγγειλαν και οι δυο τη συμμετοχή τους στην ανακήρυξη του Δημοκρατικού υποψηφίου για τις προεδρικές εκλογές του 1976, αλλά λόγω του ενδιαφέροντος του Ροκφέλερ, ο Κάρτερ είχε τελικά το προβάδισμα κι εξελέγη Πρόεδρος με σύμβουλο Εθνικής Ασφαλείας τον Μπρεζίνσκυ! Ήδη στην πρώτη ετήσια διάσκεψη της Επιτροπής στο Κιότο της Ιαπωνίας το Μάιο του 1975, ο Μπρεζίνσκυ είχε παρουσιάσει στα μέλη της Επιτροπής τον άγνωστο ακόμα Κάρτερ σαν τον ιδανικό υποψήφιο πρόεδρο.
Σύμφωνα με τον Γερουσιαστή Barry Goldwater στο βιβλίο του «Χωρίς Απολογίες»:
Ο Ντέιβιντ Ροκφέλερ και ο Ζμπίγκνιου Μπρεζίνσκι βρήκαν στο Τζίμι Κάρτερ τον ιδανικό τους υποψήφιο. Τον βοήθησαν να κερδίσει την προεδρική υποψηφιότητα και την προεδρεία. Για να το επιτύχουν αυτό κινητοποίησαν την χρηματική δύναμη των τραπεζιτών της Γουώλ Στρητ, τη πνευματική επιρροή της ακαδημαϊκής κοινότητας - η οποία είναι υποτελής στο πλούτο των μεγάλων, απαλλαγμένων από την εφορία, ιδρυμάτων - και τους ιδιοκτήτες των ΜΜΕ που αντιπροσωπεύονταν στα μέλη του Συμβουλίου Εξωτερικών Σχέσεων και της Τριμερούς Επιτροπής.
Όταν ξεκίνησε αρχικά η Τριμερής Επιτροπή, το σχέδιο ήταν για έναν ίσο αριθμό μελών από κάθε μια από τις 3 περιοχές. Οι αριθμοί σύντομα άρχισαν να αυξάνουν και επεβλήθη το 1980 ένας ανώτερος αριθμός μελών. Για την Ευρώπη αυτός είναι το όριο των 150 μελών. Για την Βόρεια Αμερική 100, με 15 μέλη από τον Καναδά και 85 από τις ΗΠΑ. Για την Ιαπωνία το μέγιστο είναι 85 μέλη.
Αρκετοί Αμερικανοί Πρόεδροι (π.χ Κλίντον, Μπους, Κάρτερ) ήσαν μέλη της Τριμερούς Επιτροπής. Ο διαβόητος Μπρεζίνσκι στο βιβλίο του «Η Τεχνοτρονική Εποχή» μιλάει ξεκάθαρα για το στόχο τους να ελέγξουν τον κόσμο :
« Συγχρόνως η ικανότητα να διεκδικούμε κοινωνικό και πολιτικό έλεγχο πάνω στα άτομα θα αυξηθεί απεριόριστα. Σύντομα θα είναι δυνατόν να επιβάλουμε σχεδόν συνεχή έλεγχο πάνω σε κάθε πολίτη και να διατηρούμε αναβαθμισμένα αρχεία, που θα περιέχουν ακόμα και τις πιο προσωπικές λεπτομέρειες για την υγεία του και την προσωπική συμπεριφορά του πέρα από κάθε συνηθισμένο πρότυπο. Αυτά τα αρχεία θα μπορούν να ανακτηθούν άμεσα από τις αρχές. Η δύναμη θα κινηθεί προς τα χέρια αυτών που θα ελέγχουν τις πληροφορίες. Οι υπάρχοντες θεσμοί μας θα αντικατασταθούν από ινστιτούτα που θα έχουν σαν έργο τους να αναγνωρίζουν εκ των προτέρων τις πιθανές κοινωνικές κρίσεις και να αναπτύσσουν προγράμματα αντιμετώπισής τους. Αυτό θα ενισχύσει τάσεις μέσα από τις επόμενες δεκαετίες προς μια δικτατορία, αφήνοντας ακόμα λιγότερο χώρο για πολιτικές διαδικασίες όπως τις γνωρίζουμε σήμερα. » .
Όπως παρατηρεί ο συγγραφέας ερευνητής Δρ. John Coleman «Ο Μπρεζίνσκι δεν έγραφε σαν ένας απλός πολίτης, αλλά σαν ένας Σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας του Κάρτερ και σαν ένα ηγετικό μέλος της Λέσχης της Ρώμης και ένα μέλος της Επιτροπής των 300, ένα μέλος του Συμβουλίου Εξωτερικών Σχέσεων και σαν ένα μέλος της παλιάς Πολωνικής αριστοκρατίας. Το βιβλίο του εξηγεί πώς η Αμερική πρέπει να αφήσει τη βιομηχανική ανάπτυξη και να εισέλθει σε αυτό που ονομάζει «μια ξεχωριστή καινούργια ιστορική εποχή»».
Η ορολογία που χρησιμοποιούν τα μέλη της Τριμερούς Επιτροπής στις αναλύσεις τους περιστρέφεται πάντα γύρω από την ελεύθερη αγορά και την παγκοσμιοποίηση. Μιλούν για μια Παγκόσμια Ένωση, Παγκόσμια Οικονομία, Νέα Παγκόσμια Τάξη κ.ο.κ., υποκρύπτοντας μέσα από αυτές τις έννοιες τη βασική τους στόχευση προς μια παγκόσμια Κυβέρνηση ολιγαρχικής και απολυταρχικής φύσης άμεσα ελεγχόμενης από αυτούς. Επικεφαλής αυτής της πλουτοκρατικής συμμορίας μπορούν να θεωρηθούν οι δυο μεγάλες οικογένειες των Ροκφέλερ στην Αμερική και των Ρότσιλντ στη Δυτική Ευρώπη και το Ηνωμένο Βασίλειο.
Μερικά από τα άτομα που έχουν πάει κατά καιρούς στις συνεδριάσεις της Τριμερούς Επιτροπής είναι : η Αμερικανίδα Μαντλίν Ολμπράιτ, ο Ιταλός Μάριο Μόντι, ο Λουκάς Παπαδήμος που έγινε Πρωθυπουργός της Ελλάδας χωρίς να έχει εκλεγεί από το λαό, ο Αμερικανός Willian Scranton (του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος που ήταν Κυβερνήτης της Πενσυλβάνια), ο Αντόνιο Μπόρχες (εκπρόσωπος του ΔΝΤ), ο Ράσελ Λόμαξ (διευθυντικό στέλεχος της Τράπεζας HSBC), ο Πίτερ Λέσερ της SIEMENS, η πανίσχυρη οικογένεια Ροκφέλερ, η Αμερικανίδα Κοντολίζα Ράις, ο Γιώργος Βασιλείου που ήταν Πρόεδρος της Κύπρου το 1988-1993 κ.α.
Μερικοί θαμώνες της Τριμερούς Επιτροπής το Μάιο του 2010 :
MARIO MONTI
PETER SUTHERLAND (πρόεδρος της Τράπεζας Goldman Sachs)
DAVID ROCKEFELLER
Iain Conn, Managing Director and Chief Executive of Refining & Marketing, BP, London
Οδυσσέας Κυριακόπουλος, Chairman, S&B Group; former Chairman, Federation of Greek Industries, Athens
Peter Löscher, Chief Executive Officer, Siemens, Munich
Peter Sutherland, Chairman, Goldman Sachs International
Loukas Tsoukalis, Special Adviser to the President of the European Commission; Professor at the
University of Athens and the College of Europe; President of the Hellenic Foundation for European
and Foreign Policy (ELIAMEP), Athens
George Vassiliou (Γιώργος Βασιλείου), former Head of the Negotiating Team for the Accession of Cyprus to the European
Union; former President of the Republic of Cyprus (1988-1993); former Member of Parliament and Leader of United Democrats, Nicosia
Panagis Vourloumis, Chairman and Chief Executive Officer, Hellenic Telecommunications
Organization (O.T.E.), Athens
Louis C. Camilleri, Chairman and Chief Executive Officer, Philip Morris International
Howard Stringer, Chairman, President and CEO, Sony Corporation
ΙΔΡΥΤΙΚΗ ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ΦΟΡΕΑ “ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΙΣ Ε.ΣΥ.”
“Ε.ΣΥ. ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΙΣ”. ΑΞΙΕΣ ΚΑΙ ΑΡΧΕΣ
“ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΙΣ Ε.ΣΥ.” ΠΟΛΙΤΕΙΑΚΟΙ ΝΟΜΟΙ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ.
ΓΡΑΦΕΙΑ ΤΟΠΙΚΩΝ ΟΡΓΑΝΙΣΜΩΝ Ε.ΣΥ. ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΙΣ
ΘΥΜΗΣΟΥ ΠΟΙΟΣ ΕΙΣΑΙ . ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ ΝΑ ΠΑΡΕΙΣ ΤΗΝ ΖΩΗ ΣΟΥ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΣΟΥ
ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΙΣ ΚΕΡΑΤΣΙΝΙΟΥ:
ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΙΣ:
Ε.ΣΥ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΙΣ ΚΕΡΑΤΣΙΝΙΟΥ
ΔΙΓΕΝΗ ΑΚΡΙΤΑ 36
18755 ΚΕΡΑΤΣΙΝΙ
ΤΗΛ:2121049581-6975603117
esy.keratsiniou@gmail.com
0 Σχόλια